تمر هندی در زبان عربی به معنای خرمای هندی با نام علمی Tamarindus indica، درختی گرمسیری از تیرهٔ پروانه‌داران و زیرخانوادهٔ ارغوانیان است. میوهٔ این درخت به شکل لوبیایی درشت و قهوه‌ای و ترش‌مزه و سرشار از قند است و به‌عنوان مسهل طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
به گزارش خشکیلا، تمر هندی(به عربی: تمر هندي، به معنای خرمای هندی) (نام علمی: Tamarindus indica) درختی گرمسیری از تیرهٔ پروانه‌داران و زیرخانوادهٔ ارغوانیان است. خاستگاه این گیاه مناطق استوایی قارهٔ آفریقا است. میوهٔ این درخت به شکل لوبیایی درشت و قهوه‌ای و ترش‌مزه و سرشار از قند است. تمر هندی در میان ساکنین ماداگاسکار درختی مقدس و پادشاه درختان تلقی می‌شود.
میوهٔ کال تمر هندی دارای گوشتی سبز و بسیار ترش است که اغلب به عنوان چاشنی و برای ترش کردن غذا استفاده می‌شود. این میوه به‌عنوان مسهل طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تمر هندی همچنین در برخی مناطق آسیای شرقی و آفریقا به منظور درمان گلودرد، اختلالات گوارشی، درد بدن و تمیزکنندهٔ صورت مصرف می‌شود.
آیا از خاصیت های انواع میوه ها و خواص درمانی میوه ها اطلاع دارید؟ میوه ها سرشار از ویتامین ها و مواد مغذی برای بدن هستند. برای آشنایی بیشتر با تاریخچه میوه ها و اطلاع از خواص درمانی آنها و روش های درمان با میوه ها، تا پایان همراه ما باشید.
تمر هندی درختی گرمسیری از تیرهٔ پروانه‌داران و زیرخانوادهٔ ارغوانیان است. خاستگاه این گیاه مناطق استوایی قارهٔ آفریقا است. میوهٔ این درخت به شکل لوبیایی درشت و قهوه‌ای و ترش‌مزه و سرشار از قند است. تمر هندی در میان ساکنین ماداگاسکار درختی مقدس و پادشاه درختان تلقی می‌شود. این گیاه برای نخستین بار در هند، توسط گیاه‌شناسان اروپایی با نام Tamarindus indica توصیف گشت. ریشهٔ این واژه از نام عربی این میوه گرفته شده و به معنای خرمای هندی می‌باشد.
در قرن شانزدهم تمر هندی توسط استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی به آمریکای لاتین نیز صادر شد و در کشورهایی چون مکزیک، هندوراس و گواتمالا پرورش یافت. امروزه این گیاه بخش مهمی از رژیم غذایی ساکنین این مناطق را تشکیل می‌دهد.
میوهٔ کال تمر هندی دارای گوشتی سبز و بسیار ترش است که اغلب به عنوان چاشنی و برای ترش کردن غذا استفاده می‌شود. تمر هندی رسیده که شیرین‌تر می‌باشد در بسیاری از مناطق به عنوان میوه مصرف می‌شود. تمر هندی همچنین برای تهیهٔ دسر، مربا، شربت، بستنی، آب‌میوه و نوشیدنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای تهیهٔ بسیاری از سسها نیز از تمر هندی استفاده می‌شود. در هند، نه تنها میوه، بلکه گل و برگ‌های تمر هندی برای پخت غذا مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مکزیک، از تمر هندی برای تهیهٔ خوراکی‌های متنوعی به صورت نمک‌زده، خشک‌شده، فلفل‌زده، آب‌نبات و غیره استفاده می‌شود. مصریان نیز از این میوه برای تهیهٔ نوشیدنی خنک و ترشی استفاده می‌کنند که در تابستان بسیار مصرف می‌شود.
خاستگاه تمر هندی مناطق استوایی قارهٔ آفریقا است و امروزه نیز این گیاه در کشورهای سودان، کامرون، نیجریه و تانزانیا و بلوچستان ایران به صورت خودرو می‌روید. تمر هندی صدها سال پیش از طریق کشتی به شبه‌جزیرهٔ هند نیز منتقل شد و در آن‌جا پرورش یافت. پس از آن، این گیاه در سراسر مناطق گرمسیری آفریقا و آسیای شرقی، از جمله تایوان و حتی برخی نواحی چین پخش شد.
با وجود این که سودان و مناطق استوایی آفریقا خاستگاه تمر هندی بوده‌اند، شبه‌جزیرهٔ هند از صدها سال پیش بزرگ‌ترین پرورش‌دهنده و مصرف‌کنندهٔ این میوه بوده است. در کشور هند باغ‌های بزرگ تمر هندی سالانه حدود ۲۷۵٬۵۰۰ تن میوه تولید می‌کنند. تمر هندی همچنین در کشورهایی چون اندونزی، مالزی، جزایر فیلیپین و جزایر اقیانوس آرام پرورش داده می‌شود. تایلند بیش‌ترین تولید تمر هندی انجمن ملل آسیای جنوب شرقی را به خود اختصاص داده است. تمر هندی در ایالات جنوبی ایالات متحده آمریکا نیز همچون جنوب فلوریدا به دلیل آب‌وهوای حاره‌ای و نیمه‌حاره‌ای کشت می‌شود.
در برزیل، کاستاریکا، کوبا، گواتمالا، مکزیک، نیکاراگوئه و پورتوریکو نیز این درخت پرورش داده می‌شود.
تمبرهندی درختی با چوب سخت و اسم علمی آن Tamarindus indica است. این درخت، بومی آفریقاست ولی در هند، پاکستان و سایر مناطق گرمسیری رشد می‌کند. درخت تمر هندی بین ۱۰ تا ۲۰ متر طول دارد. رشد این گیاه کُند، ولی عمر آن بسیار طولانی است. تمر هندی در خاک‌های رسی، ماسه ای، ابلیزی و اسیدی به خوبی رشد می‌کند. این درخت مخصوص مناطق حاره بوده و به سرما حساس است، اما مقاومت بالایی دربرابر خشکی و باد دارد. برگ‌های این درخت همیشه‌سبز و به رنگ سبز روشن هستند. برگ‌ها مرکب بوده به صورت فراهم قرار گرفته‌اند.
تمر هندی‌های شبه‌جزیرهٔ هند میوه‌هایی بزرگ‌تر با ۶ تا ۱۲ هسته می‌دهند، در حالی که تمر هندی‌های آفریقایی و مناطق آمریکای جنوبی بین ۱ تا ۶ هسته دارند. این هسته‌ها قهوه‌ای‌رنگ، پهن و صاف هستند و در بعضی از مناطق چون چین و جاوه مورد استفادهٔ کودکان برای بازی‌های چون چکرز چینی قرار می‌گیرد.
آمریکای جنوبی و مکزیک بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان این میوه در سراسر دنیا هستند.
تمر هندی ، غلاف‌هایی شبیه به دانه لوبیا تولید می‌کند که درون آن، دانه‌هایی وجود دارد. دانه‌ها با پالپی فیبردار احاطه شده‌اند. پالپ میوه‌های کال‌تر، سبز و ترش‌مزه است. هر چقدر که رسیده‌تر می‌شود، آب‌دارتر شده و طعم آن به سمت ترشی و شیرینی می‌رود. جالب است بدانید که تمر هندی را گاهی با نام خرمای هندی می‌شناسند. این میوه، کاربردهای فراوانی دارد؛ برای آشپزی، به‌عنوان یک داروی گیاهی و… از آن استفاده می‌کنند. می‌توانید تمر هندی را خشک و سپس آسیاب کنید و به‌عنوان ادویه از آن استفاده کنید.
از پالپ تمر هندی می‌توانید به عنوان ماده‌ای برای براق کردن فلزات استفاده کنید. این میوه حاوی اسید تارتاریک است که برای از بین بردن جرم فلزات مس و برنز کاربرد دارد.
تمر هندی سرشار از مواد مغذی مختلف است. یک فنجان معادل ۱۲۰ گرم از پالپ این میوه حاوی مواد زیر است:
به غیر از موراد بالا، مواد مغذی دیگری چون ویتامین c، ویتامین k، ویتامین b6، فولات، ویتامین ب ۵، مس و سلنیوم در این میوه وجود دارد. این میوه همچنین حاوی ۶ گرم فیبر، ۳ گرم پروتئین و یک گرم چربی است. در مجموع ۲۸۷ کالری دارد که بیشتر آن از قند است. در واقع، یک فنجان تمر هندی، حاوی ۶۹ گرم کربوهیدرات به شکل قند است که برابر است با ۱۷/۵ قاشق چای‌خوری شکر. با وجود این مقدار بالای قند، تمر هندی به‌عنوان میوه، شکر افزوده نیست؛ یعنی از آن دسته مواد قندی نیست که با سندرم متابولیک و دیابت در ارتباط است. با وجود این، تمر هندی نسبت به بسیاری از میوه‌های دیگر، کالری بالایی دارد و برای کسانی که در تلاش‌اند تا میزان کالری ورودی بدن را کنترل کنند، ممکن است مشکل‌ساز شود. این میوه حاوی پلی‌فنول است. این عنصر گیاهی خواص فراوانی برای سلامتی دارد و بسیاری از انواع آن به‌عنوان آنتی‌اکسیدان در بدن عمل می‌کنند.
این میوه، هم مصارف دارویی و هم مصارف غذایی متعددی دارد. از آنجایی که طعمی منحصربه فرد دارد، افراد، واکنش‌های بسیار متفاوتی نسبت به طعم آن دارند. بعضی از مردم بلافاصله بعد از امتحان کردن تمر هندی، عاشق طعم آن می‌شوند و بعضی دیگر از آن متنفر می‌شوند.
محققان امروزه در حال مطالعهٔ بیشتر در مورد خواص درمانی احتمالی این میوه هستند. پلی فنول موجود در تمر هندی، دارای آنتی اکسیدان و خواص ضدالتهابی است. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که از بدن در برابر بیماری‌هایی مثل بیماری های قلبی، سرطان و دیابت پیشگیری کند. عصارهٔ دانه‌ٔ تمر هندی به کاهش فشار خون کمک می‌کند و عصارهٔ پالپ آن برای کمک به کاهش وزن و پیشگیری از بیماری کبد چرب مفید است.
تمر هندی نقش مهمی در طب سنتی دارد. از نوشیدنی آن برای درمان اسهال، یبوست، تب و زخم‌های گوارشی استفاده می‌کنند. از پوست تنه درخت و برگ‌های آن نیز برای ترمیم زخم‌ها استفاده می‌شود.
نوشتار زیر را بخوانید تا با خواص درمانی و روش های استفاده در درمان بیماری ها توسط میوه تمر هندی آشنا شوید.
تمر هندی مدت‌های زیادی است که به‌عنوان ضدیبوست طبیعی شناخته می‌شود. وجود فیبرهای غذایی فراوان در این میوه، باعث این ویژگی شده است. مصرف تمر هندی به شکل میوه یا ادویه، عملکرد دستگاه گوارش را بهبود می‌بخشد. وجود فیبر فراوان باعث می‌شود که با مصرف این میوه، مدفوع به‌راحتی از دستگاه گوارش دفع شود.
این میوه یک مادهٔ صفراوی است؛ یعنی باعث می‌شود غذا سریع‌تر و راحت‌تر هضم شود. فیبر موجود در تمر هندی، گوارش غذا را تسهیل می‌کند.
همهٔ این ویژگی‌ها دست به دست هم می‌دهند تا تمر هندی، ویژگی‌های ضدیبوستی داشته باشد. این میوه برای کسانی که یبوست مزمن دارند، بسیار مفید است. جالب اینجا است که فیبر از شل شدن بیش‌ازحد معمول مدفوع هم جلوگیری می‌کند. یعنی تمر هندی در عین حال که داروی یبوست است، برای درمان اسهال مزمن نیز مفید است.
تحقیقاتی که نتایج آن در ژورنال غذا و سم‌شناسی به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد که تمر هندی بر کاهش فشار خون و کلسترول خون مؤثر است. فیبر موجود در تمر هندی یکی از مهم‌ترین عواملی است که بر کاهش کلسترول تأثیرگذار است. فیبر، کلسترول‌ها LDL اضافه را از رگ‌ها و شریان‌ها دور می‌کند.
پتاسیم موجود در تمر هندی، مسئول کاهش فشار خون است. پتاسیم یکی از موادی است که سبب اتساع عروق و کاهش استرس وارد بر سیستم قلبی عروقی می‌شود.
مقدار زیاد ویتامین C نیز از دیگر عوامل مؤثر در بهبود عملکرد سیستم قلبی و عروقی است. ویتامین C نوعی آنتی‌اکسیدان است که تأثیر رادیکال‌های آزاد در بدن را کاهش می‌دهد. رادیکال آزاد، نتیجه‌ٔ متابولیسم سلولی است و از عوامل مخربی است که با بیماری‌های قلبی و سایر بیماری‌ها در ارتباط است.
تمر هندی منبع غنی از آهن است. مصرف هر واحد تمر هندی، بیش از ۱۰ درصد از نیاز روزانه بدن به آهن را تأمین می‌کند. مقدار کافی آهن در بدن، میزان گلبول‌های قرمز خون را در حد مناسب و مطلوبی نگه می‌دارد. این مقدار گلبول قرمز، اکسیژن لازم را برای عملکرد صحیح عضلات و سایر اندام‌های بدن تأمین می‌کند.
کمبود آهن باعث ایجاد بیماری‌هایی مثل کم خونی می‌شود. بارزترین علائم کم‌خونی عبارت‌اند از ضعف، خستگی، سردرد، اختلالات شناختی و ناراحتی‌های معده. بنابراین، برای اینکه احتمال ابتلا به کم‌خونی را کاهش دهید، از مصرف تمر هندی غفلت نکنید.
یکی از مواد مغذی موجود در تمر هندی، انواع ویتامین‌های گروه B است. تیامین یکی از مهم‌ترین بخش‌های خانواده ویتامین B، در تمر هندی به‌وفور یافت می‌شود. تیامین، مسئولیت بهبود عملکرد سیستم عصبی را بر عهده دارد. همچنین، رشد عضلات از دیگر وظایف این ویتامین در بدن است. تیامین عامل اصلی فعال نگه داشتن بدن، حفظ انعطاف پذیری و قوی ماندن است.
یکی از عناصر منحصربه فردی که می‌توان از تمر هندی استخراج کرد و می‌توانید از خواص آن در قالب ادویه استفاده کنید، هیدروکسی سیتریک اسید است. این اسید رابطه مستقیمی با کاهش وزن دارد چون می‌تواند آنزیم‌های مسئول ذخیره‌سازی چربی در بدن را مهار کند.
تمر هندی علاوه‌براین، موجب کاهش اشتها می‌شود، چون سروتونین انتقال‌دهنده عصبی را افزایش می‌دهد. تحقیقات در مورد تأثیر تمر هندی بر کاهش وزن، ادامه دارد. به‌نظر می‌رسد که تمر هندی می‌تواند مکملی عالی برای کاهش وزن باشد.
تمر هندی علاوه بر اینکه مانع افزایش وزن می‌شود، آنزیم‌های آلفا آمیلاز را مهار می‌کند. این آنزیم مانع جذب کربوهیدرات‌ها می‌شود. رژیم غذایی سرشار از کربوهیدرات می‌تواند میزان سطح انسولین و گلوکز را افزایش دهد که این مشکل بزرگی برای مبتلایان به دیابت است. تمر هندی می‌تواند این نوسانات را کنترل و نظارت کند.
طبق نتایج یک تحقیق، تقریبا نیمی از آمریکایی‌ها کمتر از نیاز روزانه‌ٔ خود منیزیم مصرف می‌کند که این عاملی برای بیماری‌های مختلف از جمله دیابت نوع دوم است. بنابراین، مقدار زیاد منیزیم موجود در تمر هندی به تسکین دیابت کمک می‌کند.
لوپئول، ماده‌ای است که در تمر هندی وجود دارد. این ماده خواص ضدالتهابی و ضدسرطانی دارد. روغن عصاره تمر هندی، ویژگی‌های ضدالتهابی متعددی از جمله کاهش درد مفاصل و بهبود آرتریت، بیماری‌های رماتیسمی و نقرس دارد. این ماده همچنین سوزش چشم، ورم ملتحمه و بیماری‌های التهابی مشابه را درمان می‌کند. به همین دلیل است که تمر هندی برای تهیهٔ داروهای گیاهی زیادی که برای درمان التهاب است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی تمر هندی در تحقیقات متعددی ثابت شده است. مقدار بالای آنتی‌اکسیدان‌ها، همچنین سطح بالای ویتامین c، تمر هندی را به یک مادهٔ فوق‌العاده برای تقویت سیستم ایمنی بدن تبدیل کرده است. همچنین، تمر هندی می‌تواند بدن‌تان را در برابر عفونت‌های میکروبی و قارچی حفظ می‌کند.
تمر هندی، به‌خاطر ویژگی‌های ضدعفونی‌کننده و ضدباکتریایی، بروز بیماری‌های انگلی را کاهش می‌دهد. از بین بردن کرم‌های معده در کودکان، یکی از مصارف این میوه است که در نواحی گرمسیری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
عصاره تمبر هندی، حاوی عناصر طبیعی متعددی است که تأثیرات ضدمیکروبی دارند. در واقع این میوهٔ پرخاصیت، ویژگی‌های ضدقارچی، ضدویروسی و ضدباکتریایی دارد. در طب سنتی نیز از آن برای درمان مالاریا استفاده می‌کردند. از آنجایی که این روزها مقاومت آنتی‌بیوتیکی افزایش یافته است، محققان در تلاش‌اند تا از داروهای گیاهی برای مبارزه با باکتری‌ها استفاده کنند.
- سطح تداخل با آسپیرین:به صورت ملایم در مصرف این ترکیب محتاط باشید. با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود را مشورت کنید.
- این میوه، فشار خون را کاهش می‌دهد و رقیق‌کننده خون است. در صورت مصرف این میوه و بعد وقوع حادثه‌ای که منجر به خونریزی شود، بند آوردن خونریزی کار سختی است.
- مصرف تمبر هندی با آسپرین ممکن است میزان زیادی آسپیرین در بدن را جذب کند. این می تواند میزان آسپرین در بدن را افزایش داده و احتمال بروز عوارض جانبی آسپرین را افزایش دهد.
- سطح تداخل ایبوپروفن:به صورت ملایم در مصرف این ترکیب محتاط باشید. با ارائه دهنده خدمات سلامتی خود را احتیاط کنید.
- مصرف تمبر هندی با ایبوپروفن ممکن است میزان جذب ایبوپروفن در بدن را افزایش دهد. این می تواند میزان ایبوپروفن در بدن را افزایش داده و احتمال بروز عوارض جانبی ایبوپروفن را افزایش دهد.
عضویت در خبرنامه 
